Our-Story...

Godność:

Cheyenne Dark

Wiek

16 lat

Wygląd:

Cheyenne Dark

Cóżże nowego dziś się stanie? Heh... Odpowiedź jedna z najprostszych, nic... Powolnym krokiem wkroczyłam do centrum miasta. Ludzie, wszędzie ludzie, za dużo ich tu jest. Nie lubię tłoku, bo od razu wydaje mi się, że wszyscy się mi przyglądają. Co innego mieliby robić? Oglądać budynki, zwiedzać? Nie, oni wolą się ze mnie śmiać. Westchnęłam cicho, zasiadając na jednej z ławek, nielicznych pustych ławek, dodam. Rozejrzałam się wokół, nikogo ciekawego... Założyłam słuchawki i włączyłam pierwszą lepszą melodię. Przymknęłam oczy wsłuchując się w każdą nutę, gdy zauważyłam, że ktoś się dosiadł. Ktoś kogo... Prawdopodobnie znałam, a bynajmniej powinnam. Spojrzałam na chłopaka, jak się później okazało i zdjęłam słuchawki, przysłuchując się mu. Co on jest, że nie odkręci takiej tyciej buteleczki, ha?
-Pewnie - powiedziałam cicho, zabierając naczynie i odkręcając nakrętkę, po czym oddałam mu ją i nałożyłam z powrotem słuchawki.

Cheyenne


Już planowałam przymknąć oczy i kompletnie oddać się melodii, gdy poczułam ból w okolicy żebra. Spojrzałam morderczym wzrokiem na osobę, która mi przerwała ten błogi stan. Każdy kto się dosiada jest taki... Natrętny? Westchnęłam, rozglądając się wokół. Na ławce naprzeciw również siedziała jakaś dziewczyna i ktoś się do niej dosiadł. Przywitał się, po czym oboje kulturalnie zwrócili się w przeciwne strony. Tak nieznajomi powinni robić... Chociaż nie, mój błąd to była chyba para... Mniejsza z tym, przeniosłam wzrok na chłopaka przy mnie i westchnęłam cicho, zdejmując słuchawki. Nie wyglądał on podejrzanie, ale kto wie...
-Chyba jednak podziękuję - powiedziałam. Nie miałam swojego picia, ale już wolę te kilka godzin jakoś wytrzymać...

Cheyenne


Spojrzałam na niego i westchnęłam cicho, nakładając te nieszczęśliwe słuchawki na uszy i włączając muzykę. Z początku wsłuchiwałam się w melodię, jednak nie mogłam się na niej skupić, a przez co? Sama nawet nie wiedziałam. Powoli i ostrożnie położyłam się na ławce, przewracając się na bok i podkładając pod głowę rękę. Rozejrzałam się wokół i przymknęłam oczy. Otworzyłam jej jednak od razu, spostrzegając na ławce obok butelkę, taką samą jak ta, którą miał chłopak. Westchnęłam. Kazał mi otworzyć, a teraz zostawił. Jaki w tym nawet był sens? Westchnęłam nie odrywając wzroku od butelki przede mną. Po kilku minutach wstałam i podeszłam do naczynia z ów cieczą. Podejrzliwie spoglądnęłam na krzaki obok. Zupełnie jakby ktoś mi się przyglądał. Westchnęłam, co się ze mną dzieje? Spoglądnęłam na butelkę, a następnie rozejrzałam się wokół. Nie, nie warto. Zdążę kupić przed wejściem do domu. Wróciłam na moją ławkę i położyłam się na niej.

Cheyenne

Pić... Pić... Nie wytrzymam tyle do powrotu z powrotem do domu. Westchnęłam i ponownie wstałam, podchodząc do butelki. Powoli przykucnęłam przy niej i niepewnie zabrałam ją do ręki. No i co teraz? Wypić, czy jednak nie? Mruknęłam coś pod nosem, siadając na ziemi i odkręcając butelkę. Wzięłam jeden, mały łyk, po czym jeszcze kilka. Obrzydliwe... Kto to miał zamiar w ogóle pić. Już miałam wypluć gdy w ostatniej chwili się powstrzymałam. Zakręciłam butelkę i zaczęłam rozglądać się wokół w poszukiwania właściciela tego czegoś. Zaśmiałam się cicho. Chciałabym widzieć jego minę podczas picia tego. Ostatecznie mógłby to na siebie wylać i ten... No...

Cheyenne

Miałam się położyć na ziemi, jednak zauważyłam chłopaka, który do mnie podszedł i zaśmiałam się cicho. No cóż, tak wyglądał lepiej niżeli gdybym stała. Uśmiechnęłam się i podałam mu przedmiot o który prosił.
-Właściwie nie wiem jak masz na imię. Ja jestem Cheyenne - powiedziałam. Może i widywałam go w szkole, ale to wcale nie oznacza, że go znam. Wręcz przeciwnie. Powoli wstałam, patrząc z uśmiechem wprost na niego. Zaczęło mnie zastanawiać czy aby na pewno niczego tam nie dodał, bo miałam... Tak jakoś humor lepszy niż zwykle. Zaśmiałam się do własnych myśli i spojrzałam na niego wyczekująco.

Cheyenne


Mruknęłam pod nosem niezadowolona. To on przecież zaczął, nie ja... Po krótkiej chwili jednak podeszłam do niego ponownie.
-Ale mnie obchodzi jak Ty masz - powiedziałam pewnym siebie tonem, uśmiechając się do niego. Spojrzałam na niego jak na idiotę, gdy pokazał mi kilka palców. A co sklerotyk czy schizofrenik? Westchnęłam...
-Powiem jak dowiem się jak masz na imię - zaśmiałam się wesoło, podchodząc bliżej niego.

Cheyenne


Uśmiechnęłam się wesoło, przynajmniej tyle mogłam się dowiedzieć. Podeszłam bliżej niego, przyglądając się mu. Ta dziwna mina... Nie pasowała mu. Palcami delikatnie uniosłam jego kąciki ust do góry.
-Tak jest o wiele lepiej - powiedziałam, nie odsuwając się od niego.
-Tyle ile pokazujesz, to chyba normalne - mruknęłam cicho.

Cheyenne


Westchnęłam cicho... On się mnie boi, a ja nie lubię gdy ludzie się mnie boją. --Trzy - mruknęłam cicho. Dlaczego nikt mnie nie lubi? Spuściłam głowę, robiąc krok w tył. Etto... Nie będę się raczej mieszała.
-Cz-cześć - powiedziałam po chwili, wracając na swoją ławkę i kładąc się na niej z przymkniętymi oczami.

Cheyenne

Po chwili przewróciłam się na bok, otwierając oczy i rozglądając wokół. Westchnęłam cicho i przymknęłam powieki z powrotem, mając zamiar zaśnięcia, a przynajmniej odcięcia się od... Od tego wszystkiego. Po chwili ktoś przysłonił mi ciepłe, słoneczne promienie, które padały wprost na mnie, ogrzewając mnie. Już miałam wypowiedzieć kilka słów, które nie przystoi kobiecie gdy zauważyłam, że to ten sam chłopak. Dake... Pod wpływem gwałtownego podniesienia się, a właściwie próby, wylądowałam na ziemi.
-W-wybacz... Jeśli tylko to nie jest, problem - powiedziałam cicho, stając i wpatrując się  ziemię pod stopami.

Cheyenne

Uśmiechnęłam się wesoło, stając przy nim. Rozejrzałam się wokół, zabierając swoją torbę i zwracając wzrok ku Dake'owi.
-A ten... Gdzie idziemy? - zapytałam cicho. No tak, zgadzam się, a nawet nie wiem gdzie mam pójść. Dokładnie, moja inteligencja mnie nieco zadziwia, ale co z tego skoro on mi się spodobał? Raczej nie będę spotykała codziennie osoby takiej jak on, czyż nie?