Our-Story...

GodnośćMalcolm Wann
Wiek 22lata
PochodzenieAmeryka Północna
Płeć Mężczyzna
Orientacja Hetero
Nick w grzeTemaru
Profesja Mag
Rasa pół demon

Zwierzak(i)Ognisty pegaz Ramaru                 
BronieKostur
Dodatkowe
Za życia pracował jako sprzedawca samochodów więc mógł sobie pozwolić na takie luksusy jak gry. Był czołowym graczem w kraju i beta-testerem wielu gier. Tą grę dostał za darmo od wytwórni w ramach napisania opinii o niej.

Się buduje xD

Ostatnio edytowany przez Eruna (24-03-2014 15:53:08)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

N O . 1

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Imię | Oscar
Nazwisko | Anderson
Wiek | 17 [lat]
Pochodzenie | USA
Wzrost | 172 [cm]
Płeć | Mężczyzna
Orientacja | Bi


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Nick w grze | Shiva
Płeć | Kobieta
Profesja | Paladyn
Rasa | Żywiołaczka ognia
Wzrost | 165 [cm]
Wierzchowiec | Feniks Kir
Chowaniec | Kot Stefan
Broń | Miecz jednoręczny
Dodatkowe | Ma, a raczej miał, starszego brata Kurta. Za życia chorował dość ciężko, choć przebywał wówczas w szpitalu, lekarze i tak nie zdołali go uratować. Hodował jaszczurki. Jego najlepsza przyjaciółka była piromanką.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

N O . 2

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Imiona | Kurt Alfred
Nazwisko | Anderson
Wiek | 20 [lat]
Pochodzenie | USA
Wzrost | 177 [cm]
Płeć | Mężczyzna
Orientacja | Hetero


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Nick w grze | RussianVodka
Ksywka | "Ruski"
Profesja | Wojownik
Rasa| Półork
Wzrost| 182 [cm]
Chowaniec | Cerber Oz
Broń | Ostrza rękawicy
Dodatkowe | Jakby nick to było mało, to jego postać mówi z rosyjskim akcentem. Miał młodszego brata Oscara. Stworzył tę postać dla żartu, myślał że będzie mógł założyć kolejną. Za życia pracował jako... Kasjer w Tesco, więc na grę złożył się z kolegami.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ostatnio edytowany przez Rima (31-03-2014 05:57:41)

Buu ;w; Ja wiem, że Wam śpieszno, ale ja nie mogłam >_<"

Imię || Shannon (mądra)
Drugie imię || Sinead (łaskawa)
Nazwisko || Creswell
Pseudonimy || Shan; Sin; Rage

Wiek || 18 [lat]
Data urodzenia || 27 marca
Znak zodiaku || Baran
Miejsce urodzenia || Irlandia

Płeć || Nieprzystojna
Orientacja || 2 (skala Kinseya)

Wzrost || 164 [centymetry]
Waga || 53 [kilogramy]
Kolor oczu || Zielony
Kolor włosów || Złoty
Znaki szczególne || Blizna (udo)







Nick || Elandiel
Pseudonimy || Eluś; An; Mała
Płeć || Niemęska
Wiek || 16 [lat]
Rasa || Elf leśny
Profesja || Łowca
Broń || Sztylety; Łuk

Wzrost || 156 [centymetrów]
Waga || 42 [kilogramy]
Kolor oczu || Zielony
Kolor włosów || Blond

Chowaniec/wierzchowiec || Akumu. Sporych rozmiarów wilk leśny, którego nikt by nie posądził o zaprzyjaźnienie z istotą żywą innej rasy. Każdy zazwyczaj jest zaskoczony widząc drobnego elfika na grzbiecie tej bestii. Nie bez potrzeby nosi takie imię, albowiem legenda głosi, iż sam władca piekieł zesłał stworzenie na ziemię przez zdradę. Jednak wbrew temu, jest to zwierzę lojalne. Za swojego właściciela odda życie. Jeżeli już się do kogoś przywiąże, między nim a drugą osobą tworzy się coś w rodzaju połączenia, przez co wie on kiedy przyjaciel jest w niebezpieczeństwie. To niezwykłe zwierzę, które zawsze towarzyszy Elandiel w każdej z wypraw, ingerując do walki tylko w konieczności. Wie kiedy jest potrzebny, aczkolwiek ma też swoje humorki, kiedy nie pomoże, choćby go na kolanach błagała.

Ostatnio edytowany przez Shadia (29-03-2014 19:37:53)

LET THE GAME BEGIN.

Shiva

Otworzyłem oczy zaraz po tym, jak kopnął mnie prąd. Co nie powinno się zdarzyć, przy sprzęcie jaki miałem, do tego szpitalne środki bezpieczeństwa... Ech, teraz to na pewno skonfiskują mi sprzęt, bo stwierdzą, że jest wadliwy, i nie pogram sobie z bratem... Ale chwila, co?! Gdzie ja jestem?!
Zdecydowanie nie znajdowałem się już w szpitalu. W szpitalu nie ma drzew. I domów. Co oni mi podali? Z psychiatrycznym leki pomylili? Czy pielęgniarka bierze w pracy po kryjomu i jej się pomyliło?! Chwila... Osada, elfy, postacie jak miało być w Linathae... Nie wierzę. Trafiłem do gry?!
Popatrzyłem po sobie. Miałem broń paladyna i uzbrojenie takie, jakie wybrałem dla mojej postaci... Chwila moment! JA MAM CYCKI?! JA ZOSTAŁEM KOBIETĄ!!!
Nie wierzę! Niemożliwe! Ja... Ja zemdlałem tam chyba, i teraz śnię, albo coś... Tak! Ale zaraz powinienem się obudzić... Przeciąłem sobie skórę na przedramieniu krótkim mieczem, jaki miałem... Em, miałam, w dłoni. I automatycznie syknęłam z bólu, a zaraz po tym ujrzałam, jak zielony pasek po lewej stronie zmniejszył się nieco. He?! Ja jestem w grze!
O rany... Jak... Dziwnie? A może super? Ale nie wiem, czy to do końca tak fajnie. Jestem dziewczyną teraz... To takie dziwne! No znaczy, niby fajnem, ale przecież nie będę macał sam siebie, nie?


RussianVodka

Otrząsnąwszy się z szoku, jaki zafundował mi mój komputer, zaraz pożałowałem, że zagrałem jako pierwszy. Nie pamiętam, żebym coś brał, ale mimo to i tak przeniosłem się z mojego pokoju... Do wioski elfów. Dziwne, tak nie powinna kończyć osoba porażona prądem. No, chyba że umarłem, i tak to wszystko wygląda po śmierci...
Zrozumiałem, że jestem w kupionej ostatnio z kolegami grze dopiero wtedy, gdy znalazł się przy mnie wybrany przeze mnie chowaniec. Chwilę potem zdałem sobie sprawę z tego, że i ja zmieniłem się w moją postać, nie miałem się jednak czym szokować... Zamiast tego wybuchnąłem śmiechem. To oznacza, że Oscar... Hahaha!
Przez niego nie przejąłem się zbytnio moją sytuacją. Rany, dobrze że jednak nie zdecydowałem się na tego goblina, a i nazwę dałem taką... No, w miarę. Ale nie no! Aż muszę... Mogę tu wysyłać wiadomości? Gdy tylko o tym pomyślałem, przede mną pojawiło się okienko ze skrzynką. No i super!
"Jak tam? Siostrzyczko? xD", napisałem do brata, po czym zacząłem się rozglądać. Mnóstwo zdezorientowanych, często i zszokowanych graczy... Nic dziwnego, jeśli to wszystko prawda, to powinienem znaleźć brata... Siostrę. Teraz już nie wiem, ale się trochę martwię o niego. O nią. No cholera!

     Fiołkowe oczęta odnalazły przycisk "enter" na klawiaturze. Potem to już była kwestia czasu. Moja dłoń instynktownie poruszyła się w kierunku elektronicznego sprzętu. Miałam niemiłe przeczucie, że się zawiodę na tej grze, mimo, że znalazła się ona w rankingu najlepszych gier w Europie i na świecie. Jednak taka drobna istota jak ja nie przejmowała się zdaniem innych osób, byłam nieocenionym krytykiem, który bystrym okiem wyłapie chociażby najdrobniejszą usterkę podczas testowania aplikacji. Otóż to, byłam. W momencie kiedy poczułam delikatne szczypnięcie podekscytowania w żołądku zaznałam niewypowiedzianego bólu, który z palca przeniósł się na ramie i rozszedł promieniści po całym ciele. Rzecz jasna, nie było za wiele tego "ciałka", w końcu liczyłam sobie nie więcej niż pięćdziesiąt pięć kilogramów, ale przy bardzo wysokim wzroście (jak na dziewczynę). To też moje zdziwienie trwało mniej więcej tyle samo czasu, ile odrętwienie zdążyło rozproszyć się po tkankach i mięśniach, pozostawiając je sparaliżowane do szpiku kości. Wzięłam głęboki oddech i w tym samym momencie poczułam w nozdrzach nieprzyjemny zapach spalenizny. To ja, zostałam spalona żywcem.

Obym poszła do nieba, do mojej babci.

    Pomyślałam, zanim przymknęłam powieki i wyobraziłam sobie raj, do którego miałabym trafić po śmierci.
    Gdy otworzyłam szeroko oczy w zdumieniu stwierdziłam, że to nie jest kraina miodem płynąca, ani też kwiatami pięknymi usiana, lecz ozdobiona drzewami iglastymi i ceglanymi domkami o szkarłatnych dachach, a przede mną nie znajdowała się słynna brama niebios, tylko drewniany spróchniały płotek. Uśmiechnęłam się nieśmiało, widząc zardzewiałe gwoździe wbite w suche drewienko.

To sen, prawda? To śmierć kliniczna?

   Zadałam sobie te pytania, jednocześnie rozglądając się wokół. Otoczenie przypominało mi już coś, co zdążyłam podziwiać, ale teraz wydawało się bardziej rzeczywiste. Namacalne. Ocknęłam się niemal z transu, otwierając z szoku usta, to wioska elfów. To platforma na której odbywa się gra. Rozejrzałam się jeszcze raz dookoła, aby się upewnić w stosunku do swoich przypuszczeń, które teraz wydały mi się głupie, bo nierealne.
    Poczułam ocieranie się sierści zwierzęcia o moją nogę. Spojrzałam na podłoże w miejscu, gdzie powinien znajdować się osobnik winny naruszenia mojej nietykalności i omal nie udusiłam się powietrzem, widząc jak przed moimi oczyma łasi się śnieżny lis do mojej nagiej stopy. Przerażona cofnęłam się krok do tyłu, podskakując jak poparzona. Dopiero teraz dostrzegłam, że za mną, obok mnie i przede mną stali ludzie. Niektórzy równie przerażeni jak ja, inni bardziej spokojnie podchodzili do sprawy. Postanowiłam również nabrać odrobinę dystansu i uniosłam swoje dłonie do twarzy. Nadal były one drobne, kościste i delikatne, lecz różniły się od poprzednich rąk, które posiadałam. Zauważyłam również, że miałam na sobie całkiem inne ubranie, a nad moją głową bezwiednie kołysał się pasek "życia" oraz mojego "samopoczucia". Westchnęłam ciężko, nadal nie mogąc przyjąć do wiadomości tak absurdalnego zdarzenia.
   Przypomniałam sobie, że nazwałam lisa Emma. Uśmiechnęłam się ciepło do zwierzęcia i schyliłam się, aby wziąć je w swoje ramiona.
- Jesteś na prawdę pięknym lisem, Emma. - Powiedziałam wpatrując się rozmarzona w ciemne ślepia lisicy. Uniosłam ją wysoko nad ziemię i przytuliłam do piersi, czując ciepłe wsparcie w okolicy klatki piersiowej.

Lepsze takie towarzystwo niż żadne. Chyba jesteśmy skazane na własne towarzystwo, co lisico?

   Przeszło mi przez głowę. Uniosłam delikatnie brwi, widząc również nad swoją głową czarny napis "Okumi". Teraz to moje prawdziwe imię. Przycisnęłam mocniej zwierze do piersi.

Bądź moim stróżem, Emma. Chroń mnie ciemnooka lisico.

Poprosiłam ze smutnym spojrzeniem wpatrując się w różne osoby i ich chowańce.

Ostatnio edytowany przez Lydie (11-04-2014 21:21:57)