Our-Story...

Cóż... Nie znam się na wierszach, ale ten... Jest dość przeciętny. Wybacz! Po prostu trudno mi ocenić jego rodzaj, rodzaj rymów itd. Nie jest to wiersz biały, choć zdarza się, że rymy zanikają, ale one są dalej.
O ile wiersz mi się nawet podoba, to nad wykonaniem i dobraniem słów bym jeszcze popracowała. ^^ Ale mówię, że się na tym nie znam, bo sama nie umiem pisać wierszy, choć przyznam, że skrycie kocham poezję ;)

Ból, cierpienie, trudna miłość
Słowa tak niezwykłe w swej zwykłości
Upadłe Anioły to nie tylko nienawiść
To nie tylko złość
To tylko ludzie

O! Nad tym się najbardziej zastanawiam i właśnie tu bym pewnie najwięcej zmieniła. Nie umiem tego wytłumaczyć inaczej, jak "Tu zanika dla mnie cały wątek tego wiersza", więc mi wybacz. Naprawdę nie umiem oceniać zbyt dobrze ^^

I właśnie... Tu pojawia nam się problem piszesz:

Rób co kochasz
Rób co lubisz
Nikt nie może mieć na ciebie wpływu

Ale trudno, żeby tak było skoro na nas wszystkich ma wpływ otoczenie, w którym żyjemy. Jeśli nikt by nie miał mieć na nas wpływu to musielibyśmy się zamknąć w sobie i odciąć od ludzi.

Talent kształci się w ciszy, charakter w wirze świata.

Właśnie o to chodzi... Na przykład ja przez ten wir świata nie umiem się się na ludzi otworzyć, mam fobie. Wiesz, że wiele osób tak ma? My się leczymy z tego, staramy przynajmniej. Ale te leczenia to też jest wir świata, wpływ innych ludzi.
Ten wiersz jest dobry, ale on nie ma głębi, która by kazała się w niego zaczytać. On mnie nie wciąga. Przeleciałam wzrokiem i nie czuję w nim żadnych uczuć, a tych w każdym tekście szukać.
Mówi, żebyśmy nie przejmowali się innymi i robili, co lubimy, ale on nie ma tego 'czegoś', co by kazało ludziom podążać za tymi słowami. Dlatego tak lubię twórczość z czasów wojny, zaborów... Po wtedy nie było innej możliwości by wyrazić co się myśli, a i to trzeba było robić potajemnie.